göz utançdan damıtılır mı!
bakışlar temizler mi ak yazının bahtını!


sevgili
aşkın kutlu tozunu temizler
arda kalan umut
bâki kalır
saygıyla



kalp sessizleşti
devâ niyetine düşünürüm saygılıyı


şiirler içinde tütsü niyetine geçen her mısrada
saygılımsın; sana çok büyük saygı duyuyorum
sevgilim değilsin diye bahsederken

kan tutuşturan bu vurucu eylem niye!


parçalandı kasatura darbesiyle düş
şavkına çöktü hüzün
toprakmı çağırır tan alacasında şimdi
günahsız bir beden giyinmişken ruh
masumca, saygıyla, sevgiyle
bu uzlet nedir!
nedir bu darbe!



’anlıyorum’
’esmese de gürledi nefesin yani’
’artık kor söndü sinende’
’dilerim mutlusundur’







bak şimdi dinle
gün ortasında imbikten dökülürken kan ve irin
kurşunlar uçuşurken tepelerde
nicolur ahvâl bilmem
kanayan böğür hayalleri boşaltır kızgın çöle
o acı cürüm ile kıvranır
düşer baş yere
göğe takılır kalır inkisar bakışlar
ezilip kalırsın diye bu ızdırapla
ahh ah -ben susuyorum-
saygılımsın anla işte ne diyebilirim ki
sana uğurlar ola


hayıflanmam güzelim; metanetimi korurum
aşk yaşamak kadar ağır
bil ki ölüm kadar hafif


eros
saplasa sineme okunu
ölüşüm sırlı hecelerden olsa
yolumda demet demet nergisler
gömülsem.

artık
toprak bağrına basar itiraflarımı


biliyorum
ne gündüzün aydınlığı aklar beni
ne de karanlık geceler saklar
ben sana olan saygımla
kendi kabıma saklanırım
ama olsun be saygılım
sen hep ama hep
umutlan.
(.)