0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1326
Okunma
Bir maden ocağının tam ortasında
Güneş yasak bana
Kucağımda efsunlu yalnızlığım
Düşlerimde elma ağaçlarını taşlayan çocukluğum
Saçlarıma saklanmış güneşi yasakladılar bana
Girdiğim en son vardiyada
Üzerim betonla kapatıldığından bu yana
Güneş yasak
Gözlerinde bana gökyüzünü mü taşıyordun
Irmakların denizlere kavuştuğu yeri
Ellerinde solmuş bir günebakan çiçeği
Yaşamın temel çelişkilerinin toplamıyım bugün
Üzerine bindiğim gri yeleli at
Üryanlığımı hatırlatıyor
Açlığa karşı duran asiliğim
Şimdi ölüme ferman gibi
Tut, çıkar güneşe
Elma ağaçlarını taşlayan çocukluğumu
Sesi öfkelenmiş bir safak vakti
