Ben senden hiç geçmedim ki…

Yaşım geçti sadece;
Bilirim ki artık
Sana kavuşmak için çok geçti

Ama ben senden hiç geçmedim ki…

Ne siluetler değdi duvarların hudutlarına
Ne gün ışıkları teğet gök kapaklarıma
Tren topyekün hazırlanmış yolculuğa
Toplamış sana dair ne varsa,
Tam da, üçü beş geçmişti

Ama ben senden hiç geçmedim ki…

Üçü on geçeydi;
Kan terdi süzülen şakaklarımdan
Yakıyordu gar merdivenlerini
Potinlerimin çırpınışları
Tek duyabildiğim içindekileri sallayan
Kömür karasını bırakmış bir trenin son çığlığıydı,
Bir gölgeye tutundum,
Sen geçtin sandım

Ama ben senden hiç geçmedim ki...

Ne boştu ardından gökyüzü
Kuşlar bile sensizlikten sürgündü,
Senli diyarlara göç yolunda
Bakışlarım raylara kilitli
Kokan kömür değil, hayalimdeki gözlerindi
O an yıllar geçti sandım,

Ama ben senden hiç geçmedim ki…

Ne vapurlar geçti
Deniz aşırı,
Ben hep aşırıya kaçtım sevmekte seni
Ben ne kadar geveze suskun
Sen o kadar hasret vuslat,
Aşkların modası geçti şimdi

Ama ben senden hiç geçmedim ki...

Tarihler takvimden,
Bulutlar nem yüklü gözlerimden,
Son dolmuş bizim mahalleden,
Komşu teyze bu dünyadan,
Ayşe kız hayat sınavından,
Geçmişti…

Ama ben senden hiç geçmedim ki…

Ben hep üçü on geçe
Altı yanık potinlerle,
Karasına bulanmış rayların,
Yaşı 25 olan adamım…

Yüreğin pi sayısı sen,
Sendeki sabit bir yürek ile bir beden
Çarpsınlar yerden yere,
Geçemedim geçmedim senden…

Bir kış daha geçti,
Ellerim senli hülyalarda üşürken,
Gözüm ilişti de pencereden
Bahar peşinde sen geçtin sanki

Kokundan bilirdim ya hani…

Sen geçtin de
Bir ben senden geçemedim…

Sen benim ikmale kalan en güzel sınavımsın...