Beni, aslında tanıyorsunuz esaslıca beni
Bir çok kapının anahtarcısıyım ben
Kimi mutluluğa, kimi özleme
Özlemek ki, güzel yazlar kadar sıcaktır
Minderiska’nın boynundan süzülen boncuk tanesi gibi
Ben, Çilingir Naci, tanıyorsunuz beni
Tüm duyguların anahtarcısı.

Seneler geçti, hep aynı iskemledeydim
Seneler gelecek, iskemlem eskiyecek ve
Ben bir kapı daha açacağım
Çember çeviren o çocukları da özlerim sonra
Doğubank’tan Sirkeci’ye çıkarken
Yokuş yukarı çıkarken özlerim en çok da
Sonra bir kapı açarım özleme
Belki de tanımazsınız beni
Ben, Çilingir Naci,
Sizin bilmediğiniz hayallerin bekçisi.

(Oh, ne iyi! Bugün sizlere bir yudum çay getirdim. Getirdim ve
iskemleye oturdum Eminönü’nde. Hep aynı iskemleye işte bi-
liyorsunuz. Bir boyacı geldi ve salt darplarla yolladık onu.
Bugün de bir yudum çayla kaldık eski iskemlede.)

Sanırsınız ki ağlarım.
Hayır, paltomu asarım ve mutfağımı toplarım
Aslında hayatım bir kilitten daha fazlasıdır çünkü
Siz bilmeseniz de olur. Siz, bilmeyin bazı şeyleri zaten.
Çünkü çilingirlik zordur. Her kapıda da umut yoktur.
Çilingir Naci olarak, Sirkeci’den çıkıyorum yokuş yukarı
Bugün gözleri yaşlı bir kadının kapısındayım
Kilitler ve kilitler. Rabbim bana en zor kilitler!

Şimdi siz, beni biliyorsunuz, ben
Çilingir Naci.
Sizin için kötüleri ve kilitleri yenmeye geldim
Bir bardak su verin de soluklanayım.

Vahşi Batı’dan çıkagelen bir Afro
Ancak bir Afro suskunluğunu bozabilirdi
-Tüm hayasızlıklar adına-
Abilerim, ablalarım! Siz beni tanırsınız
Tanırsınız dediysem de çok değil aslında
Rasyonel bir biçimde tanırsınız.
Yani bir yemek tarifini bilir gibi
Aklınızda kalanıyla yaşarım ben de
Bir mezarlıktan geçiyorum şimdi, Güngören’den
Gözlerim yanıyor ve ağlıyorum galiba.

Çilingir Naci diyorlar
Çilingir Naci, aslında kim?
Nasıl mı? – İyi, iyi

Evvela bu evveliyatta en iyi Çilingir Naci’yi tanırım
Ben tanırım ama siz tanımazsınız.
İşte öyledir, çiçek adları ve sergileri gibidir

(Bir kürk aldım Kapalı Çarşı’dan.
Esnaf yüzüme gülerken fark ettim.
Aslında ben, Çilingir Naci’yim.)

Umutsuz yarınlara umut taşıdım
Ve şapkamı asıyorum şimdi umutlu yarınlara
Durun! Bu devlet ehlinde bir cinayettir
Şapkalarımı ben gönlüme asarım
Siz bilmezsiniz, hangi şapkalar asılır
Çilingir Naci: kırmızı tüylü şapkasıyla iskemleye oturur
- Bugün devlet adına işe girmişsin
- Yok ya hû! Siz bilmezsiniz.
Nedir bilmediğimiz? Bilmediğimizdir işte

Çünkü yokuş yukarı çember çeviren bir çocukla tanıştım
Çocuk ağlıyordu ve ben
Özlüyordum her şey gibi seni de
Sen benim, en zor kilidim, açılması en zor kapım
Açamam seni. Hem dokunamam da
Boşverin. Elbet açılır bu kilit de
Siz, unutun şimdi Naci’yi
Çilingir Naci, yarınların kapısını açmaya gitti...