kilolarca aşkı
yalnızlıkla karşılıklı içtiğim zamana...!



dedim
biterim dedim
duvarın soğuk taşına düşen
o şımarık hayalini alma dedim
dedim
dinletemedim ...!


oysa zerre alışkanlık değilsin
olmayışına tütün sarışım
özleyiş üzerine bir gri şiir
sen hecelerin alışkanlık ötesi
dağınık sözcüklerimsin

kara kuru bir zamansızlığın
ıslak çok ıslak yerine
ayaklarının gurbeti ile
basacağın anlara biriktim
ceplerimde ağzına kadar dolu harfleri
bıraktığın izlere salıp
hep olmuşun dışında düşünüp
birer birer gelişine
resmiyetsiz bir saklanış yazacağım

sen
geometrik parçalanmalar kanayan
üstü başı biz olan beni
bir çocukluğa katıp
renksiz boyalara
adsız bir fırçayla banarak
acınası bir tuvale göm
ki
çocukluğu sadece sende özlemiş aklım
rehin kaldığı bir ressamın gözlerinden firar etsin

bildiğin
başucumda suçlu bir balıkçı
gözlerimin ırmağından
haziranın kış gecelerini tutuyor
bildiğin dahada ötesi
ötesi
içimin buzlanmış yollarında
bir yaz başı yetimliği ağlıyor

...

bir kitabın okunmuş
ve çok sevilmiş altı çizgili
o unutmamak üzere saklanan halisin
sensizliği ayraç yapıp
sayfalar arasına koyduğum
o sonradan devam edeceğim yerindesin

kapının aralığına düşen
yorgun ayın sızmalarını
göğsümün ebediyetine tutturduğum
şu okunası kitabı
masaya koymamla
yüreğime olmayışını vurması
bir oluyor
pencereye tünemiş rutubet karanlığın

dedim oysa
yokluğunu
bir kitabın farklı anlatımlarıyla okurum
ki
bilirsin
ezber sevmem
hele seni düşünürken
bir kitabı asla ezberlemem
doğaçlar
başı uçurum
sonu kuş kanadı olan
farklı farklı hayatlarla seni okurum
acınası gibi görünen
kendine tutuşmuş
bir mum ışığı halim

boşver
dahası korkunç zemheri adlı bir yarım ezgi
kulaklarıma dayanıp son duyduğum haliyle
sesini yatırıyor duyuma
zatürre ayrılığın
titrek melodisiyle öldürüyor
usumun seni düşünmeyen yerini
boşver
artık düşünebildiğim bir tek sen kaldın
gerisi
meczup yalnızlığımın ironi susması
hadi git
sen düşlediğim kadar aklımdasın
hadi
git ...!