Haddimi aşıyorum
Yaşamak adına yeni bir nefes alıp
Kavgamı başlatıyorum
Mevsimleri içimden geçirip
Gözüm doyana kadar
İçten içe sevilip sayılana kadar
Elimde binlerce kelime buklesiyle
Ölesiye yaşamak istiyorum.

En uzun mazimi haylatıp
Kanım dinene kadar kalbimde
Hikayem kayıtlara alınıp
Çok değil be
Altı üstü bin yıl kadar
Terlemeden,
teklemeden,
tereddüt etmeden
Yaşamak istiyorum

Bazen insan töhmetsiz bir güzellikle
Nefesini arınmak ister
Bir dağın ekabiri olup misal
Sesini en içine haykırır gibi
Göğün tavanına asmak ister şiiri

Yada bir kelebeğin avucuna sığınıp
Aşkın en beter tahammüllerine aldırmadan
Kasıtlı olarak sevmeye ömrü yetmesede
Bir uçbeyi kabullenişini işleyip yüreğine
Gurbetin devasa kıtlıklarını yaşamak pahasına
İyiliğin rengini koklamak ister...


Ürkek bir iyiliğin güzelliği kadar temiz
Değildir hiçbir mutluluk peşrevi
Ve bir çocuğun kalbinden daha nezih
Bir dünya yoktur hicbir yerde

Bakırı altına cevirmek mümkün değilse de
Hayatın zorlarını kolaylamak her zaman cennettir
Cenneti olanın cömertliği kadar güzel
Naif ve nadide gönlün tahtı pek yücedir şüphesiz.


İyiye karşı iyilik kolaydır
Kolaydır güçlüye karşı taltifte bulunmak
Gönlü olana gönül vermek kaçınılmaz
Göze göz değdirip aşık olmak mümkündür

Zor olan güzelin fevkidir oysa
Mazlumun manastırına kapanmaktır makbul olan
Çiçeğin üzerindeki böceği herkes sever
Sevebilene aşk olsun dedirtmek adına
Lağımdaki farenin yaratılış hikmetine teslim olmaktır aslolan
Ya da ellisinde ki bir adamın yarınına dair
Bir ihsanda bulunabilmektir cömertlik