zamanı geldi sevgilim
saçlarım İzmir kokuyor
tenim karanlığa karışıyor
çocukları geceden koruyan biri lazım
bahar dedim dudaklarındaki ince çizgiye
biliyorsun!
tek başına duyulmaz ateş
sıtmaya tutulur su
zamanı gelmiştir şimdi
bir nakaratı beraber tekrarlamanın
sesini yitirme
baştan başlamayı bilmektir aşk dediğin
çünkü bellekte sıradan bir imgedir geçmiş
sonsuzluk rivayet gibi kalmıştır iki kaşın arasında


dinle bak ırmağın sesini
çok sever gibi taşıyor ismimi
yani biz çok sevişirsek su yalınlığına döner dünya
yani biz gidersek yıpratılmamış bir şefkate
bu paslanmış dünya af diler yağmur damlasından
dinle bak,daha şimdiden lir çalıyor kelebekler
boğmak için kuru gürültünün sesini
yani biz güzelleşirsek acılarımızdan arınıp
üstelik yenilmişte olabiliriz doyumsuz bir şehirde
kahraman güvercinleri salar gibi
zulmün küllerini savururuz
asırlardır kalbimizi sızlatan göğe


zamanı geldi sevgilim
rüyalarını sormalıyız unutulmuş çocuklara
bu mazlum sessizlik ne bilsin
şiirleri şaha kaldırmayı
zamanı geldi sevgilim
yüzünün şölenine ’ömrüm’ demenin

zamanı geldi
kokun bana bir haziran yağmuru versin

ben onu özgürlüğe çevireyim...