çünkü
sen sonsuz sevgiyle
gerçeksin


...

çeltik atıldığında bulutlara
yağmurlar toplanır hasat yalnızlığında
derme çatma aşkların
ıslak topraklara kök salmasıyla başlar susmalar

ne çok aşk toplanır eylülün ağaçlarından
kurumuş yaprakların hüzün mektupları
ölmüş bir mevsimin acısını taşır
ağlarsın akşam üstü ıhlamurlarıyla
ve sarmaşıklar sokağının terine sevda eser rüzgar


bunca dinamitlenmiş duygular mevsiminde
gözlerinin sarkacı altında duyumsarım seni
gülüşünü telgraflı gecenin kısacık şiirinde beklerken
avucumun kentinde martılar çığlık basar
ve bin pişman teğet ömrümün dokusuna yazarsın hasreti

...

uzun kuyruklar çökerken
akşamın yorgun gelişlerine
buğusu dağınık soğuklar demirlemiş olur limana
motorları keskin uzaklaşma resimleyen takalar
geride bıraktığı ayyaş kıyının ellerine bırakır arzuhalci hayatı

bir sürekli eskime telaşı anlam içinde anlamsız olma adına
koşarken bir yerin ahşap koruluğunda
gözle görülmeyen hurafeler doğurmak hayatın rahminden

...

ben benzetmeyi benzersiz bir saklıyla çözmek isterim sende
yasaklı bir haziranın ip uçlarında cevaplarım şuursuz zamanı
arsız bir küfürbaz aşk
ve yana yıkıla çığlık asan bir aşkla doğarım sana



...


hayat ve sevdanın uçurumdaki sevdası