gölgesini kaldırıp gitti
omuzları dar bir çaresizlik içinde bakarken ona
duydu göz uçlarımın söylediğini

sarılacak oldum uzaklardan
anladı
kirpiklerini salıp hoşça kal dedi
ben kutupların öteki ucuyum
döndükçe dünya
kavuşmamız mümkün değil

iki sevgiliyi kardeş kıldılar böylece
suyun azabına sıkıştırıp gerçeği
avutmak için yarıştık ölümle
denizler dalgalara kanıp şarkı söyledi

onu bir şair buldu
titrek gülüşlerini avuçlarına doldurup
yine şarkı söyledi
bunu gören ay
sonra bir daha olmadı duyan

geçiyoruz geceymiş
bir şeyler söyleyecekmiş
durmadan kendini oyalayan bu kelime oyunu
sözleri istikametinden aşırıp
basit şeyler anlatıyormuşum
gel değdir ellerini geçsin
bu alfabe bilmediklerini bulmaya yetsin

abartı atmosferi bu işin doğasında var
olamıyorsun ya yıldızlar gibi sakin
kayarken menzile ulaştığını gören yok
var olan bitmişliği uyduruyorlar
oysa kapıyı açıp sakince
dudaklarını öpüyorum göğün her gün.