Tezahür

Bunca yaşanmışlıktan mülhem bir yarın vardır.
O yarını isteten bir umut
ve o umudun bir kalbi vardır.
O kalbe rû be rû olacak kalpler vardır....
O kalplerin kiminde mavi bir mutluluk,
kiminde yeşil bir huzur
kiminde derin hüzünler vardır.
Hepsinde bir niyet ve o niyetlere dil olan bir sükut vardır.
Var olan herşey,
yer gök ve ikisi arasında olanın ötesi de vardır.
O ötenin ilkinden mülhemle söylenen her sessizlik
ya şiirdir
ya da şiire ses olacak çığlıktır.
Çünkü yaşamak hep yarını bekleme mazeretidir.
Mazereti olmayan ölür.
Ölenin yarını yoktur.
Kıyameti vardır.



Dur Ey Sessizlik


Dur ey sessizlik olduğun yerde kal.
Kaldır ellerini ve bana bak.
Konuşmama hakkına sahipsin avukatın gelene kadar.
Dur ve kımıldama....
Sakın davranma dilinde ki kelimelere
ya da sakın çekme pimini çığlığın.
Herhangi bir gürültünün dili olma
ya da herhangi bir mananın rengi.
Hele ölüm gibi çok konuşan,
durmadan konuşan olma.
Sus ve olduğun yerde kal ey sessizlik.
Üzerinde ki tüm mutluluk bombalarını yavaşca yere bırak.
Bir tek yalnızlığın kalsın.
Dur ey sessizlik olduğun yerde kal.
Dokunma kimsenin muhabbetine.
Ani hareket edip öfkenin tahrip gücünü artırma.
Dur ey sessizlik nefes alma.