bütün renklerimizi vurdular berivan
ip yalnız dönüyor her uçurumda
bilmeden kimi sevdik ?
niye ipimizi gökten kestiler
salsam yanıma düşüyor
dudağımda yırtık uçurtma.

kerpiçe sıkıştırırdın saçlarını
utancın, rengini yarattı kırmızının.

berivan,

benide göğsümden önce göğümden vurdular
seninle aynı gözden ağladım
yer gök arasına siyah örtü kurdular.

bulutlar kapattı göğe çıkan penceremi
sonu düşmekle bitiyor dilek yıldızının.

iki yârdan çok iki yaraydık
kaderin tek yüzünde

gitmen karanlığı silmedi
saçlarını aralayıp ay vurmayacak bir daha yüzüme.

demirin üstüne döküldü saçlarının telleri
bir avuç saçtı özlemim.
rüzgâr kaçırdı saçlarını
bütün kestirme yollar bitti berivan
düz çıkmıyor yokluğun
bıraktığın yerde değilim
nede döküldüğün yerde
s/aklından sarkıttın ay parmaklığı buselerini
sarmıyor berivan demirin soğuk elleri.

senden sonra bütün sustum!

yoruyor beni ardımı sancıma basmak.
söyle bana yaşam
aşk seni hangi dilde susturacak.
bak ölümüz ağlıyor çırılçıplak.

/yüksel batu