6
Yorum
24
Beğeni
5,0
Puan
3472
Okunma


Islık
karı deşen gülün heyecanı kalmadı içimde.
dili olsa da söylese kar
çiçeğin korkusudur açmıyor bağban olduğum bahçemde.
mülteci baharlar geçiyor
mürekkebi ağrıyan hüznümde
saçlarımda bir parmak sancısı.
dilimi kaybettim umudu acıyan küflü coğrafyanın
ana-rahminde.
terketti herşey
adını yazdığım taşlar senden daha uzak
parçalandı canından umudum göğsümde.
benzimde bahardan ayrık açan,zehirli bir yaprak sarısı.
büyük kentlere vurdum keten yalnızlığımı
çürütemedim her gün bir nefes öldüren
dolu dizgin kalabalığın kimsesizliğinde.
isyan kırmıyor alnımda ki yazgımı.
oysa
sürgün yürüttü kalbimi ıslıksız kentlere .
beton yığınları hapsetti umudu
büyüdü kentlerin vebası
kaldırımları ıslatan yağmurlar
yüzü değmedi toprağa
kir bürüdü ıslanmadı yüreğin çırası..
/
doğu penceremde soluyor iki saksı.
bir ceylan öldü aşk ektiğim toprakta
bir uğur gözlerini yumdu
iki gül kanadı gözyaşlarımda
yüzüm yine doğduğum çorakta.
ölüm düğüm düğüm
bir gömleğin iki yakası..
bir sabahtı güneşi omuzlarına alarak gittiler
ve akşam küs yumağı
gece kan revan
sabahı süpürdü hazan
şimdi
kuyusuna ömrü sağıyor dilsiz zaman..
bendim canımı alan toprağa hâlâ canımı yazan
sesimde ölü bir kırlangıçın kanayan tınısı..
/yüksel batu
5.0
100% (19)