ben çok uzağım o mevsime
ilişmiyor nefesin kulağıma
burada hava kapalı ve yağmurlu
ıslanıyor mavi yaseminler
ıslandıkça işliyor içime
hüznün çekici kokusu

aşığım ayrılığa

neyleyim baharın sözüm ona utangaç hallerini
kanmıyorum artık sahte gülüşlerine
çok gördüm inci dişlerini
kimi temiz kimi pis sırıtışlarda
üç aşağı beş yukarı
hepsi aynı

oysa
teslim olmuştum aşka
alıp hançeri vurmalıydı dudaklarımdan
mühürlemeliydi beni sana
ama titredi elleri korkuyla
baktım ki havada şımarık bir rayiha
anladım hemen
belli ki son cemre de düşmüş
cilveli bahar göz kırpmakta
biraz oynaşırız gider
inan bana hiç önemli değil
burada hala ıslanıyor yaseminler

anla
ben kışım
en karasından

yağmadan gürlediğimi duyarsa biri
savurup köklerinden koparamadığımı
hükmüme kafa tutan gölgeni
tekrar yazarken
sildiğim yerden cismini
kırılsın kalemim
erisin buzlarım
baharlar geçsin üzerimden
silineyim takvimlerden

ölmezsem ölümüne gidişlerimin aşkıyla
titrerse dilim son sözlerin çığlıklarında
yemin ederim
tükürürüm suratıma
vazgeçerim kendimden
asarım adımı dar ağacına