hala o salaş barakada çaylarımızı içiyoruz
rüzgarın yüzüme savurduğu saçlarımı
güzel ellerinle...
güzel ellerinle yüzümden çekip
kokluyorsun

sonra kumsala gitmiyoruz seninle
isimlerimizi yazmıyorsun hiç yan yana
ben hınzırca senden kaçmıyorum
sen belimden yakalayıp
öpmüyorsun dudaklarımdan
gözlerin gözlerimi tutsak almıyor
bu ana gömsünler bizi demiyorsun
başımı omuzuna yaslayıp
seni
çok
ama çok
ama çok çok seviyorum diye
fısıldamıyorsun kulağıma


tut ki
gün öldü geceye hasretinden
bu yüzden karardı hava
hiç eve gitmedik biz
çiçekli perdeleri çekmedin sen
kumsalda yastayız hala
o sebepsiz fırtına kopmadı
içimiz buz kesmedi
üşümedik temmuz sıcağında
gözlerine o yabancı uğramadı hiç
sesinden korkmadı serçeler
uçup gitmediler avucumun içinden
sen değildin
beni derin sulara çeken
ben değildim
ellerini bırakıp giden
biz değildik vazgeçen


tut ki
hadi
tut ki ellerimden
yine öpeyim gülüşünden
seni çok
ama çok
ama çok çok...