bu sıralar
bin dramadan olumsuz düşünme sanatına kayıyor gözüm
iki küçük ip omuzlarda
sarkan giyotin kıyağı dilime
acısına dayanabilirim
gerçek doğru olduğunda

boş odalardan geçip yatağa varınca
deliriyor zaman
sanayi artığı beynimde
radyasyon öpücüğü ıslatıyor ekmeğimi
bandırırken suya
deliriyor kuşlar, ellerim başkasına ait
bu şehrin yabancısı
göç masallarına ecel diyor
anlatamıyorum

öncelikle nereden başlamalı
öyle ki şeytan bile gıpta etmeli
ellerini, eteğini öpmeli
kaçmamalı
sevmese bile seni

diyorum
sır değil
gözlerime dolan denizin nemi
topuklarımda balık yumurtası
saklasam gelmiyor zamanı
zil çalıyor
eriyor sesi

daha bir başka denemek olmalı
şehvetli güllerin açtığı şu zaman
denenmeli zehir
kendi kalbi pas tutmuş hançerlerden
koynuna saplanmalı

bu bir ağır tahrik
sebebi muharebe lekesi

çadırıma misafir mecnunun leylâsı;
ilk ayak parmaklarından başlarlar kesmeye aşkı
koş,
durma sakın
sırrım göz bebeğimin kundağında saklı