düşünüyorum da,
hızlı geçen ne seneler ne de başkası
her şey bir pim kadar soğuk
ve bir o kadar da sıcak aslında

yürüdüğüm yerler bile değişirken
alemin eylemsizliği üzerimde
keyfi kavgalardan bile bıkıvermişim
nefes alıyor, hareket ediyorum
ama yaşadığıma inanmıyorum
artık bir başıma hayal kurmak
atomu parçalamak kadar zor geliyor

diyorum ki değiştireyim bir şeyleri
başta kendimden başlayayım örneğin
hani bir sıkıntı varsa, bende olmalı
belki benimdir dünyayı kötü kılan,
bu kadar kan, intikam, zavallı kalan
baharlar gelsin, bir umut hâlâ vatan
fakat bunları bile söylerken "yalnız"
işte o yalnız kalmanın verdiği kavgadan
bir türlü dikiş tutmuyor yaralar
belli belirsiz ve soğuk, kan revan

"sesim" desem, ne soğuk bir buhar
ellerim titriyor, ellerimi hissedemiyorum
kalbim sıkışıyor, güç bir nefes;
buralarda da kalmadı o eski heves

eskiden bakıyor ve görüyordum
kaç asır öncesi rivayetlere benzedi bu
keyifsizliğin toplumsal arzında
stoğu olmayan moral aramak da boş
niyet, en azından kıymetli olabilirdi
o bile şeffaf bir poşet hükmünde ise
"gereği düşünüldü" diyerek susturabilirim
arsız düşüşlerimi, yoksul gülüşlerimi

yol oluyor, kendime yürüyorum
kendimi aramaktan yorgunum
"ferfecir" hizmet etmiyor fikirlerime
"merhaba" dünya harbi tesellisi
midem bulanıyor, başım dönüyor
rakkas eteğini asla yüzümden çekmiyor
ben de "bir kokudur" tutturmuşum
toprağım olursa kıymetli olabilir sonunda
belki bir çay koyup, bekliyorumdur
ama çağırsam bile gelmiyor, gelmiyor..

biliyor ki, birkaç kere dediğim için biliyor
yani seni düşünüp, bilmekle alakası yok
"ben düşünüyorsam", zamanı gelmiştir
ya ekmeğin arasına peynir zeytin koyup
yanında benimle bekleyen çaydan içip
havadan sudan söz edeceğiz, dün gibi
ya da çekip ayrılığı, gözümüze süreceğiz

düşünüyorum da, "neyse"
beni umursadığına inandığım
saçlarımı her gün beyazlatan
Allah’a anlatacaklarım var hâlâ.