Yazamıyorum sana.
Aşkın parmaklarımı kilitliyor ellerimde.
Kanım akmasına akıyor;ama her onsekiz saniyede bir,
Yüreğime özleminin yaşlarını akıttırıyor.

Adını anınca başka bir güzellik de düşünemiyorum.
Bu hal ki üzerime çam balı gibi yapıştığında,
Ertelenen ve utanan umutlarım tedirgin oluyor dalında.

Tüm hal hatır sorma merasimlerinde bilirmisin diye üşürüm.
Çünkü sana söylediğim her kelime,
Aşkının süzgecinden geçipte sana ulaşıyor.

Sana yazamıyorum sevdiğim adamakıllı.

Tarifi olmayan bir gariplik içimde,seninle beraber.
Gözlerimin de acem makamında kanunla çalan,
Bir musiki hüznünde ağlamak için hazır kıta.

Dileklerim,bu acının neden geldiğine şaşıran,
Bir vietnamlı,bir japonyalı,bir filistinli çocuk kadar,
Özgürlüğüne ulaşma yolunda umutlu esasında.

Ama unutulmayı hak eden birşeyimin olmadığı fikri,
Saplanınca dileklerime,
Susuyorum.

Susarken,susuyorum yazamamanın acısında,
Kül olmuş bakışlarımın gülüşlerindeki tonda,
Sana yazamamanın nedametiyle bir başıma,
Dalımda soluyorum.

Ama her hecemde yine sana doluyorum,
Sevginle arınıp bu dünyadan,
Seninle,sensiz de olsam doyuyorum;
Aşkınla!