1-

Durup dururken koyu çalan kırmızıdır
Buruşmaya yüz tutar suretim
Ağır cüzzam makamlı korkunç çağrışımdır bu vaka

Ablacığım Ben tazeyim
Kimin sümüklü böcekleri üzerimde dolaşacak; söyle!
Gün ışığı vurdukça beyazıma ışıldarım -sevinirim- zannederken
Lakin neden tozlanır gözlerimin retinası pörsür -karanlığa bulaşır
Hastaneli hastalıklar tırmanır bacaklarıma
Yüreğimin koridoru gülerek açılacağına
Neden salındıkça koyulaşır kan gibi pıhtılaşır

-Hangi hastaların ağız kokusu duyulmadan ciğeri yarına bırakılır?

Acilin döşemesine
Sanki topladığım damarlar boşalıyor.
Terini sil paspası dışarı daya rengini çeksin
Ablacığım, ölümün mesaisi yok anlasana
Bu merdivenlerde dolanan yalnız sen değilsin ölümün izdüşümleri

-Hipokrat yeminli hastaların midesi iştah kabartıcı bir hap gibi koklanır

Kansızlığın gözleri buz gibi donuk -üşüyorum
Hiç bir kitap yazmıyor Aşkın salyalı gece nöbetlerini -korkuyorum
Umut yemeğe çıktı kapıyı kapa; bir çocuk düşürelim
Ama ablacığım gene kırmızı değecek beyazlara

Aah diyorum açılmaya yüz tutmuş bir gülün mesaisi başlasa

Ablacığım anımsarsın
Frengili bir kadın vardı Diyarbakır Kerhanesi’nden
Yüzü kan içinde sabaha karşı polis arabasıyla gelen
Anahtar deliğinden baksam uzayan gözlerini görürdüm
Zehirli bir hançer değerdi yüreğime
Saçlarını kesti...
Ceket çaldı...
Kaç kere denedi kaçmayı anımsarsın
Helada göğüslerini camla doğrayıp
Bilekleri kan içinde bir ilkbahar akşamı
Ölümün defterine kendi elleriyle adını yazdı



2-

Ablacığım
Ne zaman bu anıyla dağılsa uykularım
Dağlarda tek başına dolanan bir eşkiya bağırır
Lakin neden dürbünü, mavzeri, çapraz fişekleri yerine
Rahminde frengiyi taşıyan kadın ve gözleri vardır

-Paspası bırak anahtarı orada arama morgun kapısına yaklaşma

Biliyorum açmaya yüz tutmuş kırmızıya çalar bir gülüm
Kimselerin durmadığı bir yerde durur
Kimselerin görmediği nefesleri görürüm
Bu izler açlığın parmak izleri
İlikleri kuruyan çocukların ağıdında oturur
Rengi solgun sessizliği intihar boğumludur
Herkes bir yana
Her şey bir yana dayanamam görürüm
Ölüm çocukların beyaz gözlerinde kavrulur

-Ablacığım çocuklar yapayalnız ne kadar çabuk soğur

Ablacığım yorgunum başımı dizlerine daya
Yorgunum her yanımda ahtapotlar dönüyor
Kanserin ve ölümlerin asistanı geliyor
Yüzünü görmemeliyim kapıyı kapa




-Aah nefesler sıkıştıkça hayatın faturası büyüyor mesai bitmeyecek kapıyı kapa






---------------------------------------

8 Mart dünya kadınlar gününüz kutlu olsun

ne 7 ne 6 kabul değildir

saygımla.