yüzünü hatırlamıyorum
arkanı dönüyorsun bir sarı gölge
suya düşen aksın
yüzünü hatırlamıyorum
bana uzaksın

dehşetli bir parıltı taşıyor omuzların
uykusuna değip açılacak bir menekşenin
bahar dudaklarına çarpan şarkılar gibi
sıkışıyor kalbimin atışları
suya düşen aksın
bana uzaksın

dönüyor peşine takılan duygularım
eteklerini çekiştiriyor ateş çocuklar
hangisine sevinsem kimi sevsem
iki gökyüzü parçası kalbim
koşuyor karıncalara benziyor kanatları
kolay bir şey gibi yanına gelsem
suya düşen aksın
bana uzaksın

yıkılıp kaç kere kalktım varlığına sevincin
kıyısı sakin nehirlerin beyaz yalanlarına
kapılıp koşsaydım uçurumlar
alçalıp yükselen yıldızlara bunu anlatamazdım
çırpınırken uyuya kalsam
suya düşen aksın
bana uzaksın

neden bir belirti gibi sarılıp duruyorsun öyle
hakikat bir ağustos sıcağından öte
sıyırıp seni üstümden üzmek için kendimi
mevsimlerin başka işi yokmuş gibi bir de aşkını
saçlarına sarıp zamanımı çalıyorsun tel tel
kesip atsam suya düşen aksın
bana uzaksın.