Bilirim
Çaresizliği en çok memleketim anlar
Çünkü insan zamansız, memleket sınırsızdır


Başı ne zaman derde girse
Köprülerini tek tek acılarımızdan geçirir
Ve biz
Sadece biz
Yolumuzdaki taşları insanlıktan sayar
Dinleriz
O taşlar ki
Her kırılışta etrafına binlerce çocuk saçar
Üşenmeden çömelir ve toplarız

Taşlar da ağlamıştı bir gün mil çekilmiş gözlerimize
O gün öğrendik ki her kavga bir sevdaya gebe...

Ey Aşk!
Seni anlatmaya nereden başlamalı..

Sabahlarımın sevinci
Penceremin cesareti
Kusurlarımın kusursuz öğreticisi
Diyalektiğimin şefkatli bilgesi

Seni yazmaya nereden başlamalı..

Yürüdüğüm sokaklar
Barıştığım gerçekler
Hece hece büyüdüğüm şiirler
Sorularımın asil dengesi
Avuçlarından bir çocuk edasıyla kaptığım karneler
Ve yıldızlı pekiyilerimin gölgesi...

Heyhat!
Korkulardan uzak ayaz sevdasına sığınarak
Bir kölenin onurlu bakışından
Saçlarımıza giydirilen, gönüllü teslimiyet
Ama erdemli
Ama özgürce
Soluklandığımız aşk,
Uykusuzluğuma ne şefkatin hevesli ne de gözlerin nemli

Ah karadenizim
Ah dilsiz nöbetlerim
"Ben elmayı sevdim diye" o da beni sevmek zorunda değilki


Şimdi söyle
Batık gemiler daha nasıl yakılır ki

Seni anlatmayı nerede bitirmeli...



- Gün gelir her aşk üşür ve bazı aşklar ekmeğini sadece vefayla bölüşür -