denize düştükçe ayışığı
darağacına çıkar sonbahar
ve en çıplak yanımız
özgürlüğe ağlar

...



ahh hesap tutmayan diyarım,
yoksulluğunu kim sorgulayacak..
tohum toprakta,
umut umarsızlıkta boy verdikçe
açıklara sürüklenir şiir
geriye bir hasat kalır,
bir de kederin..

...

zulmün kapısı
çocuk sesleriyle kırılır;

ağlama anne
zamansız sevdaydı benimkisi
uğruna feda ettim bedenimi
kalan özgürlük olsun..!

...


ahh zaman,
tutamadığım alınyazım
ceylan gölgesinde hırpalanan hayalim
uğurlu endişem
merhemsiz yaram
düşme yanarsın
düş/le varsın
bir yoksuna

ki sabahsız ve sapansız güz vakti
uyutulur masallar
destina’dan lavinia’ya


...

vazgeçme yüreğim,

gün olur
başaklar da sokulur saçlarımıza
düşün ve duyumsa
biz ki
katliama uğramış hayallerimizi
fısıldarken ağaçlara
soluklanır çimenler
boylu boyunca..


hadi şimdi gel uzun uzun
ve koşaradım git dilsizliğim,

eyvallah..