Söyleyin dağlara rüzgara
Yurdundan sürgün çocuklara
Düşmesin kimse yılgınlığa
Geçit vardır yarınlara...

Murathan Mungan

...

seni tanımlamaya kalksam
ya kollarımda hüzünlü bahar
ya da keskin bıçakların ucunda harcanmış bir yaşam
bugün tüm sıfatları toplamaya çalışıyorum saçlarından

ahh çocuk
sen iyisi mi şiirim ol bu akşam


kara cübbeli gölgelerce sürüldün toprağından
vahşetin koynunda unuttular seni
dizeler avutmuyor kanayan yüreğimi
hangi kelime ve hangi imla
sarabilir kederimi, soruyorum kendime
içimde bir tek sen fısıldıyorsun
"yaz beni anne.."



uyuşuyor parmaklarım
yığınla toza bulanan akranlarının
yaşadığına sevinmeliyken
umudum yerleyeksan yaşayacaklarından


uykusuzluğum
sarı saçlarının kıvrımında sabahlarken
ahh çocuk,
yüzünü öpemediğim her dakika ve her saniye
kahrolsun!


henüz çocuk bile olamamışken
ağzın sütten başka kokuyu tanımamışken
minik bedenine dokunan o ceberrut eller kırılmalıydı
ve toprak, suyun kardeşliğini taşımalıydı dudaklarına
sokaklara akışımız hep bundan/dı çocuk
hep bundan..


seninle büyümenin hayalinden yoksun insanlık
anlama yetimizi susturmaya kalksa da
sessizlik közünde
yeniden alevlenecek davamız
ve biz yine düşeceğiz yollara
soluğunu yeniden hissetmenin merakıyla
dolacak gözlerimiz
and olsun ki
bundan böyle her yolculukta
koynumuzdasın..



biletimiz,
baharın tam ortasında
taptaze kanını içenlerin cellatı..!

miNe güLtepe
13 kasım 2014