bir yakası
kalburüstü hayatın işsizlikten bihaber çocukluğu
bir yakası
yoksulluğun denize olan hasreti
ortasında adeta
mavi sulardan doğma büyüme sen..


seni sık sık sordum istanbula
kimi zaman içli bir melodi akıttı yüreğime
kimi de gülüşünden derleyip kırçiçeklerini
bıraktı avuçlarıma

dalga dalga çoğaldın içimde..


ahh bu şehir seni mutlaka tanımalı..
yüreğinden damıtarak kucakladığın çocukları
insan olmanın bedelini
yaprak yaprak
üşengeçsiz ve derin bir sabırla
nasıl topladığını dinlemeli sesinden, dinlemeli..

parke taşlarına aldırmaksızın
haksızlığa direnen çArşı mesela
ya da boğaza kuşbakışı hakimiyet kuran ağaçlar
doğaya tanıdığın özgürlüğü
görmeliydi mutlaka



salacak kıyısında güneşin her boyutunu
seninle izlemeyi hayal ettiğim an larda
kızkulesine hayranlığımı sarıp sarmaladın sımsıcak
ve ben boynuna sokulup
bir daha bir daha çektim içime kokunu


seni anlatmaya kalksam
martılar kıskanabilirdi yüreğimi
ve hatta umut,
gözlerini benden çalmayı düşünebilirdi ihtimaline karşılık,
sakladım sakladım ismini
seni sadece içimde büyüyen öksüz çocuklara
ve ekmek kavgasına fısıldadım

demem şu ki
istanbul akşamları bunlardan sadece biri..

"keşke" demeyeceğim süreyavari
"yalnızca" bile düşmeyecek tümcelerime

iyiki seviyorum seni
iyiki seni sen olduğun için seviyorum

sahi
ne düşünüyorsun canımıniçi
kanlıca yoğurdunu sevdin mi..

miNe güLtepe
06 ağustos 2014