üşüyor musun bilmiyorum
bildiğim tek şey,
duvarlarına tünemiş serçe bekleyişi


ahh şairim,
"aşkın öteki yüzü ölümdür" demişsin ya

hangi sokak küstürdü saçlarını
rengine bakmadan
hangi caddede kayboldun böyle apansız
sen de anlamış olmalısın ki
yokluk içinde devran demekmiş bir avuç öz
o halde
sorgu kapısını aralarken sevgiliye
bırak çözülsün şafak ruhunda
yüzünde zamansızca
ve dur-durak bilmeden gezinen,
elleri mi
ellerin mi
siyah lalelerin koynuna bırakma güzel yüreğini..



bilir misin cankardeşim..
özgürlük delicesine bir türküdür
ne kestane şekerinden vazgeçer
ne ırgat köprüsünden.
hayata tutunmaksa,
kalem ucunda açılmakla eşdeğer
sivrildikçe kırılmaya
kütleştikçe ölmeye yatkın..

peki ya "toprağın dili olsaydı"
ismini öğrenmenin bedelini
kaç yasaktan arındırıp sunardı soframıza
bilir misin..



ağlıyor musun bilmiyorum..
bildiğim tek şey,
gün be gün bir vazgeçme telaşı ayaklarında..


çiçeklerin yaşamaya olan sevdasını
gökyüzünde/n saklama şairim
sakla/ma..

şiire can veren çokk değerli yoldaşım hasan karaşahine sonsuz teşekkürlerimle..

miNe güLtepe
04 ağustos 2014