oysa
ağaçlar bile renk verir giderken
çünkü her ağaç turuncu vedaların dahi
kızıldan geçeceğini bilir..

...

hangi karanlık düştü yüzüne
hangi bilinç yazdı seni kendine..


serçe bekleyişinden kırlangıç yitimine
şiir tanıktır
ki sana kardeşim dedim
kandaşıma söyleyemediklerimi
en çok sana heceledim

sararmış bir atlasın
hırçın ve kırılgan çocuğuydun sen
bense her düşüşünde bir kez daha
umut t/aşırdım yüreğinden
çünkü sen
gençliğimin son haliydin



her kim,
bu uzaklığın ortağıdır bilinmez elbet
ve tersine,
bunca riyakarlık almış başını giderken
eylülün ötekileştirmeye hevesi de
öğrenilir elbet..
fakat derdim bu değil
kaç kez bağlansa da ellerim
zaman zaman örselense de dilim
cebimdeki boşluk
vursa da çaresizliği içime içime
bir fotoğrafın iç yüzüne
sensiz ve senden habersiz
h/iç yüzümü çevirmedim

…


gel gör ki
yine gölgeye çekiyorum kendimi,

sen güneşe sarıl şairim
güneşe sarıl…

…



-yüreğine öfke tohumları eken vicdansızın kapısını kırmazsam,
ben de çocuk değilim-