İçine ölüm düşmüş bir adamım nicedir.
Dost nefeslerden bulduğum her omuza yasladımsa da başımı
ve yerin göğün her kavgasından ırayıp vazgectimse de nefsimi hala kendimden razı bir adam olamadım.
Neyi okusam yanılgı!
Ya harfler nizami değil
ya da kelimeler yerinde değil.
Kurduğum cümleler kibirli,kinli,cinli ama dinli değil.
Güya içine ölüm düşmüş bir adamım.
Yetmiyor.
Gerçek bir ölüm bulup içine bizzat düşmem gerekiyor!



Kendimi belgelediğim her yerden silsem,
her çerçeveden çıkarıp,
her varolduğum yeri boşaltsam diyorum.
Hesabı görülüp sorulacaklar arasından
yani içiyle içselleşemeyip gayri kabil yaşayanlar listesinden çıkarılırmıyım diye umud ediyorum.
Göğün çöplüğü olan bu dünyanın çeri çöpü olmaktan kurtulup,
bir yağmur damlasi gibi indirildiğim bu hayattan buhar olup geldiğim yere dönmek istiyorum.
Ve hemen simdi istiyorum.




Bir ses,
bir nefes,
varsa biraz yarın içinde bir miskal umut,
tazesinden bir kaç iyi güzel kelime,
ihtiramlı ve kadim muhabbet,
kündeye gelmeyecek dostluk,
çokca sen!
Gerisi laf u güzaf,
kıl u kal,
körlük,
sağırlık
ve yokluk
ve hüzün
ve hicran
ve tepetaklak dünya!



Dürüst olmak gerekirse insan kendine karşı dürüst olamıyor.
Derdi belasına bile kendine yaslanıp da ben,
bana çareyim demiyor.
Ya tutuyor kendini yardan atıyor ya da yarin kucağına.
Kendine bakıp da ben şunun şurasında bir adamım diyemiyor.
Kanına canına susamışcasına bir başkasını seviyor da kendini bir damla su kadar sevemiyor!
Aklının ermediği kendini yok sayıp aklına da eza ediyor.
Sonra mı?
Sonrası hüsran ve hicran..!


Benim henüz sebebim yok yarını yaşamaya.
Bir sevmen varsa bana dair senin icin yaşayabilirim ama!
Durumdan vazife çıkarıp bu durumda,
durulmalıyım ama!
Kendime sarılıp ben olduğumdan daha cok sana sarılıp"ben"olmalıyım!
Ve bir türkünün nakaratı gibi kalbime pelesenk yapıp adını söylemeliyim!
Bu durumda sen ne yaparsın ne edersin bilmiyorum.
Dört mevsimden hangisi olacaksan ve hangi aklınla koklayıp yar olacaksan bana söyle ama.





Her kimse kendinin Bürutüsü ilk.
Her Bürütüs kendinin haklısı!
İçimizdeki Bürütüslerin haklılığını söylemelerine fırsat verdiğimiz her vakit hüsrana uğramamızın nedeni.
Allah Bürütüsleri sevmiyorken ona hak payesi vermemeli
ve imkan tanımamalıyız!