Ey Dost;

Halimin helalliği için var olmak adına uyanıp uyandırdığım her vakit öğretmeniyim kendimin.
Ve sevme hakkımı var ederek sana karşı söyleyebiliyorum;
Ey dostum"Allah’tan korkup sakın"
O’nun rahman ve rahimliğinin tilmizi ol.
Adli ilahi de beni ahvalimi bildiğin üzere değil sevdiğin üzere söyleyip şahidim ol.
Yoksa benim helalliğimin beni kurtarmasından endişe ederim!
Yoksa bu halimi de sekteye uğratıp tökezler,düşerim!


Kendini önceleten bir ağrıdır dert!
Olur olmaz vakitleri işgal eder.
Bir uykuyu paramparça edip adamın dibini deler.
Kimileri buna aşk der kimileri aş der.
Aslında varolmaktır dert.
Nefes almak,seviyor olmak,acıkmak ve umut etmektir.
Bir de derler ki;dertler adamı adam eder.
Yalan.
Dertler adamı hiç eder.
Zira yaşıyor olmak derttir ve yaşayan ölmenin adayıdır.
Bu yüzden ölülük dertlerden kurtulmak için ciddi bir hevestir...!


Bakışlarını topluyor insan ilkin ve sesleri bir bir yutuyor.
Sonra üzerine sinen yaşanmışlıkları buruş buruş oluyor.
Her günün tazeliğini solusa da içinde ölüp biten dünlerin kokusuyla an be an ölüyor.
Kalbi zayıflıyor sevme yorgunluğu çekiyor,
aklı kendi zahmına bile tahammül edemiyor.
Pahası azaldıkça hayatın,
varlığının bedeli coğalıyor.
Ve çok yaşamanın hayrını daha çok iyiliklenmede arıyor insan...


Bir milyon yıl yaşasak bilmem kaç milyon günün ölümüne eşlik etmiş olacağız.
Ve bu ölenlerin leşine bakıp ihtiyarlıyacağız.
En üst seviyeden sevdiğimiz dünyanın sonunda terkedeni olacağız.
Akıl karı değil bu hal.
Kalbin karı hiç değil!
Ecel sefinesi gelse de bir önce binip gitsek