karanlık suların sesi
büyünün ölüme yıkılışı kumsal susarken
düşünen tanrının ayak izlerini arar şairler
sonsuz bir çizginin biteceği anı beklemek gibi
birden bire parçalanması ağzının

kıvıl kıvıl sakinlik sonrası korkusuzca
düşlemeyi öğrenmek boşluklarını doldurup sessizliğin
yankılar bulup kendi şaşkınlığımı gidermek
kulvarlar dolusu insan gölgemle
varmak gömüleceğim ıssızlığa

gece saklı çiçeğini açar su uyur
yıldızlı yörüngelerden aşk damlatan duygu
aklına sığmayı beklerken taşan
ne güzeldir busesi gök kanatlı kuşların

tanıyor bu siyah örtü altında dünleri olanları
rüzgar değmiştir
sevgi yağmurlarında büyüyen
yaşamış bütün sezgiler adına
biriktirdiklerini savurmak için
yeniden uyanışlar parlatıyor güneşe bakarak

hala aynı yerde küreğin suları yarışına inanıp
sonunu görmek istiyorsan bu oyunun
incir sütü ile yara olan dudaklarını silsin çocukluğun
gözlerini açınca
seni duyacak ölümün.