Uzattıkça ellerini, kısalıyor parmaklarım;
Hızlandıkça adımların,
Dizlerimin bağlarına takılıyor,
Yollarıma itinayla döşenmiş parlak ayrılık taşlarına çarpıyor
Gözümden sakındığım besili senli duygular,
O değil de son hatıran
Düşüveriyor, -gamzesi gülüşünün
Kısırlaşıyor sanki çamurların kollarında;
Tebessümler doğmayacak dersin görsen bir daha…
Ben ise o an söz veriyorum
Güleceğim, gülüşünün soğuğunun inadına
Isıtacak yediverenleri dudaklarımın
Kırmızısından güller sunacak
Sahil kenarında göz göze oturan gencinden yaşlısına
Aşıklara;
Çocuk muyum ben; imrenecek değilim ya!
Benimki sadece aşka dair garipsenecek zavallı bir muamma;

Ha geldin ha geleceksinlerde çakılı kalmış
Bir kapı eşiği, yarı açık bir pencere pervazı
Hep bir umut dönüşünden yana,
Dünyanın ta içinde,
Araf’ı yaşamak;
Sen yaşarken sana ölü muamelesi yapmak
Ne yapayım ki, bu koşullar altında en iyi ihtimal bu
Ulaklar bu kadar suskunken varlığından yana…
Kuşlar bile konmazken can kenarlarıma
Lal olmuş bir hayat hikayesi sayıyorum kendimi
Okunaklı olma umuduyla…

Verimli değil ki topraklarım
Yeşertsin gül/üşlerini dudaklarının…

Sabidir aşkım hani
Masumane, aşk bile sayılmaz belki…
Aşk/çık ! Çık saklandığın yerden;
Bir, iki…

Uçurtmalarım dahi değmez saçlarının rüzgarına
Üfleyerek yükseltirim -alışkınım da gerçi
Kendi çabalarımla,
Sen hep dakika farkıyla geç kaldığım son sefersin
Hızlı giden bu hayat vagonunda…

Bilmezsin;
Sonbaharı anımsatıyor safran rengi saçların
Kaybediyorum bilincimi sana dair
Dokunamıyorum ezbere tenine
Sözlüye habersiz yakalanmış bir öğrenci gibiyim
Kaderine razı, kazanmaya çalışmakta zamanı
Dil çıkartarak durmak bilmeyen yelkovana…
Sıfır, otur çivilerin mesken tuttuğu diyarına
Batıyor sensizlik, iğdiş ediliyor ruhum
Hiçbir yere sığdıramadığım yokluğunda…
Kaçıncı düğüm bugün nefesim
Nemden eksik kursağımda,
Adın çıkacak diye ses tellerim
Akordunu bozmuş bir melodi zırvalıyor
Tam da bu şiirin ortasında

Yutkunma bizsizliği;
Sırf inecek diye haram lokması sensizliğin

Ben hep sendeyim
Bir soluktan bir soluğa...