geceyle ışığın dansı
dahası uzaklardan gelecek
gemiler yanaşıyor rıhtıma
arzular ve kalabalıklar
dalgalar ve coşkusu

ıslak güvertelerden
ve kırılmış direklerinden bahset kaptan
köpükler sıçrarken gök yüzüne
yalvaran bulutlardan bahset

evet
çok zor oldu
aşağı doğru çekilirken yeşil rüyalar
içimizde balıkların uğultusu
çaresizce çırptık ellerimizi
yüzgeçler yüzdü nedensiz kıyılara
ve kanatlarıyla öpüldük uykularımızın

baygın bu deniz masalında
karaya vuran bedenime ilk ışık
ıslıklı bir rüzgarla uyandırdı anılarımı
kumsal sessizliğinin şarkısı
içten bir martının çığlığı
ve kirpiklerimde sıcacık güneş

onca dağ çiçekleri ve kırların arasında kaldığın için
sakın onu özlediğini söyleme
nasıl olsa kendi kendine konuşan bir ağaç buldun
yankılı kayalıklar ve mutlu olma sevdası
o kadar çabuk geçiyor ki
ayın aydınlığı çok parlak

evet ama sen kimsin
bırak yalnızlığımızın korkuları savrulsun karanlığa
içimden çekilen ızdırabın bağırtıları dinsin
sus konuşma artık
sen
sen ben değilsin

hiç yoktuk zaten
hala denizin altında fısıltılarla konuşuyorsun
ne kadar uzun değil mi ölmek
dibe vuran sırtının
acısını duyana dek.