dostum hasta
nasılda gülümsemişti baharla yaz arası
sarmıştı yüz bin kere yaprakla dal arası
şu mevsimlerin dehşeti midir bilmem
solduruyor günden güne dostumu
yıldırımlar mıdır korkusu
yağmur mu kar mı
çıkmadan baharlara kollarını kırar mı

yeşilim korkum o ki
soluk benzinde geçmiş mazin var
nasılda söyleşirdin rüzgarla
sevgide aşk sendin
güneşi serin verendin
dostunu dinleyendin
çığlıklı duydum sesini
vakit tamam deyip sallanıyorsun
hani demiştin ki
yoksa
yoksa gidiyor musun

sen kime çektin bilmem ki
göğe ulaşmak varken
el açıyorsun toprağa
hele dur
umutsuzluğa kapılma
kışları sakin geçer buralarda
dehşetli de yağmaz yağmurlar
bunlar dişini gösterip de ısırmayanından
sabır biraz sabır dostum
kollarını budarım köklerini sularım
gerekirse bir kirişe bağlarım
dost dediğin acı günde lazım
az kahrımı çekmedin hani
söyleşmek varken kuşlarla
kurulup beni dinledin

biraz umut biraz direnç
kışı unut yazı unutma
günlerimiz var görecek
bir yanda sen bir yanda yıldız kolumda deniz
denizde kim diyeceksin
öyle değil bu başka
sevgilim yeni dostum
dostumuz
günlerimiz var görecek
şunun şurasında üç dört ay
hani kimin kimsen olmasa
git
git diyeceğim
ben varım
biz varız
bir seslensen duyarız

umuda düşkünüm bilirsin
biz dayandık sende dayan
kapat gözlerini diren
yaşamaktır bilirsin en büyük erdem.