bir avuç arpa topladık
hasat sonrası topraktan
geceydi
toz bulutlarının giydirdiği
yetimler kadar iklimsizdik


ağladık
ve aradık
kutsal kadınlı yolu
üşüdük
düşündük
- niye göğün yüzü dillerde hep
yok mudur eli kolu ayağı-


söylendi o an
bedenini terk etmiş ses
arama kalın soluklu adamları
dağılırsa kutsal ateş
yenir mi kudret aşı


arada tanıdık mahallelerden geçmek istiyor insan
sert bıyıklı karıncalara rastlamak
acı sarkan dut ağaçlarından nasiplenmek


paraşütüm olsa düşünürdüm belki
sahip olduğum en iyi şey nedir
belki küçülünce öperdim yeniden o mübarek elleri
ya da insan görmemiş gökyüzü hayal ederdim


dili tutulunca insan
vasiyet bırakmak istiyor işte
belki de hissetmek için dilini
dilimlenmiş limon yemek


insan olmak
büyücü ve kahin kitaplarında
sahte mucizeler yaratmak
ya da meze olmak hayata
birileri kızacak
birileri küfürler savuracak
ya olacak
ya n’olacak




Belgin ERTÜRK