gün olur ayaklanırım
seni mutsuz kılan herşeye
ve sarılırım yeniden seni umutlu kılan her direnişe

....


işte
yine sarıp sarmalıyor sensizlik
eli kolu bağlanmış, dizleri kesilmiş
tutsaklar gibiyim
ne duvara karşı yürüdüğüm savaşlar
ne de kızgın çöllerden geçtiğim sessizlik
avutmuyor beni
kar etmiyor şiir
kan döküyor sızılarıma


senden önce
kirlenmiş sabahlarım vardı canımıniçi
ve çalınmış hayallerim, yanık kokusuna eş..
her yolculukta yorgun bir akşam düşerdi payıma
o akşamlar ki içli sabahlara gebe
nice yollar, nice dağlar ve nice sayfalar katettim
kimi beklenmedik an’da
kimi de sokak ortasında katledildim
usandım ama yılmadım
ayaz günlerimi hep güneşe yordum
sen doğana dek..


işte
yine sensizim, kimsesizim
üstüne ölü toprağı serpilmiş halklar gibiyim
ahh canımıniçi
sensizlik nasıl da yakıyor gözlerimi
sözcüklerim harfi harfine titremekte serçe misali

susma sevdiğim
beni bu soysuz düzene bırakma
dilimi kesse de melun hayatlar
gözlerime mil çekse de kahpe iktidarlar
yokluğun varlığımın inkarıdır
ve bu hasret bu yangın
aklımın intiharıdır


gitme gözümün nuru
gitme yüreğimin sesi,
sen ömrümün en mavi gülüşüsün.. gitme..

....