GİTME VAKTİ

“Olacaksa olmalı, bitecekse bitmeli
Gitme vakti gelmişse, “git!” denmeden gitmeli”

Nasıl bir düştü gördüğüm?
Göz bebeğim çöz diyorum
Gördüm ki gevşemiş düğüm
Çöz bebeğim gidiyorum

Yanı başındaki eldim
Hasretine güvey geldim?
Demek sana üvey geldim
Öz bebeğim gidiyorum

Senle geldi kıtlık kıran
Fitil yandı, söndü çıran
Şimdi sen yan senin sıran
Köz bebeğim gidiyorum

İşin ucunu kaçırdın
Bu defa çok fazla kırdın
“Söz” deyince inanırdın
Söz bebeğim gidiyorum

Akıl iğne deliğinde
Gönül ateş şeleğinde
Damıt kahır eleğinde
Süz bebeğim gidiyorum

Meyvesiz ağaçmış vefa
Yaprak yaprak, çil çil cefa
Bu son olsun, son bir defa
Üz bebeğim gidiyorum

Gözlerini açtı kuzu
Sen yarana sakla tuzu
Devirdin doksan dokuzu
Yüz bebeğim gidiyorum

Dağların başı bembeyaz
Dün yağmurdu yarın ayaz
Bu gün ne bahardır ne yaz
Güz bebeğim gidiyorum

Dal gibi düşünce kollar
Fark etmiyor sağlar sollar
Senden sonra bütün yollar
Düz bebeğim gidiyorum

Ört üstümü çilem ile
Çiz bebeğim, “çüz” diyorum
Mutluluklar elem ile
Göz bebeğim gidiyorum

Şefik Tiryaki