Gözlerime kefen giydirdiğinden beri
Toprağa yakın bakışlarım
Mazoşist kanıksamalar sarmalıyor ruhumu
Acı sofrasında kızıl şarap
Doyumsuz bir şölen benimkisi
Ruhumun çakırkeyifliğinde dökülüyor kelimeler
Benliğimi bulunca anlıyorum
Her şiirimde biraz sen varsın


Âmâ bir sükûnetin
Sağır seyircisi oluyorum
Ağırlıyoruz birbirimizi gecenin yoldaşlığında
Çatık kaşlı anılar geçiyor penceremden
Hafızamda berrak yalan
Ne zaman hatırlasam lanetlediğimi seni
Göğün göğsüne sığınıyor gamzelerim
Ve biliyorum,
Secdeye konan alnımda yazgım
Her şiirimde biraz sen varsın


Dolambaçlı yollarda kaybediyorum
Mutluluğun elâ rengi pusulasını
Yalnızlığımla el ele veriyoruz kayıp kentin rıhtımında
Sessiz bir gemide rotasız savrulurken
Mırıldanıyorum ölümün kucağında, bir başıma
“ Artık demir almak günü gelmişse zamandan
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan”
Bu gemi sana getiriyor beni, duyuyorum
Akıntıya kürek çekmek gibi telaşım
Kan çekimi özlemler peydahlıyor ruhum
Ve anlıyorum
Mazimde canlanmaya hazır sanrılar,
Her şiirimde biraz sen varsın


Sanma ki sevgim Kaf Dağı’nı aşmakta
Ya da kinim dünyanın diğer ucunda
Varlıkla yokluk arasında ince bir çizgisin
Anamın rahminde cenin olsaydım
Ya da kanımı değişseydim sensiz iklimlerde
Kalbimin prangalarını açıp görseydin hiçliğini
Sen ikinci baharda kana kana içerken güneşi
Ben her sonbaharda yaprak döküyorum
Unutma,
Kalemin namlusunda kurşûni beddua,
Her şiirimde biraz sen varsın