Bir zaman düşlüyordum yalnız huzura aksın
Yelkovan suspus oldu hayat yalan söyledi
Güneş tepeden bakıp kötülükleri yaksın
Alevi kanla doldu hayat yalan söyledi



Henüz kundağımdayken usulca ağlıyorken
Annemin billur sesi kulakta çağlıyorken
Gurbet türküleriyle kalbimi dağlıyorken
Efkârlar bana kaldı hayat yalan söyledi



Halbuki rüyalarım her daim toz pembeydi
Her gece yeni güne, umutlara gebeydi
Mutlu olduğum tek yer yıldızdaki heybeydi
Şimalim derdi saldı hayat yalan söyledi



Papatya fallarında “sevmiyor” çıktığında
Dört yapraklı yoncalar uzaktan baktığında
Dilek ağaçlarını cefalar yaktığında
Baktık umutlar soldu hayat yalan söyledi



Neydi bu yeryüzünü nefret ile besleyen
Gönlü apak olandı mutluluğu özleyen
Dil yarası acıydı, yürekleri közleyen
Merhameti kul sildi hayat yalan söyledi



Seda demişler bana üfleyip kulağıma
O zamanlar takılmış “sedasızlık” ağıma
Bakıp da sessiz sessiz şu çocukluk çağıma
Ömür kaderi bildi hayat yalan söyledi





Seda YÜKLER