uyanmaktı
yeni günlere sürgün ettiğmiz.
kovduğumuz saatlerle yeniden merhabalaştığımız,
ayrılığın ertesi olmamak gibi,
her güne baktığımız.

bir boşluktu aslında içinden çıkamadığımız.
satın aldığımız her duyguya sığındığımız.
olmadığımız herşeyi üstlendiğimiz.
yalnızlıktan korkup bizli cümlelerde insaf aradığımız
insafsızdı sadece hayat.

kaybolmaktı.
yaşadığım bugünler birer ceset.
acıya çalan her gülüştü renkler.
gülümsemenin kahkahalara
tebessümlerin satılıklara ait olduğu bir oyunduk sadece
oynandık.
zamanımız dolarken uğurlandık
ve alkışlandık üstümüze yapışan o iğrenç maskelere
ve alkışladık kendimizi
üstümüzdeki maske olmuştuk bir kere.

teselli ettiğin seneler.
ne kadarda uzak şimdiki saniyelerden
bak geçiyor hala adına hayal dedikleri zaman
adına yakışmayan birşeydim vedadan kalan
farkedilmeyen o yokluk
tonlarca yalnızlık kadar yalnızdık
sayfalardan intikam alırcasına
kendimizden intikam alırdık.

küçüktük.
büyüktü dünyalarımız.
büyüdük.
küçüldü dünyalarımız.
yeni şeyler keşfettik
soyutlarımızı çaldı somut olan gerçekler
yalanla tanıstık yarım bırakılmakla beraber.

şimdiler eskiyi aratırken
eskilerdi gelecek kaygısı taşıdığımız anlar
umut hayal ederken güzel
gerçekleşince gerçekleşmediğini anladığın,
bir masaldı hayat kaybettiğin son sözler
gizlenmiş bir avuntu
kemirir beynini bu defalarla birlikte,
aşktı en büyük katil
yasak elma kadar tehlikeliydi bize.