yitik bir gülümseme geçti camlardan
ve düşenlerimiz oldu aynı anın tadını bilen
yanaklarımın gamzelerinde ne işi vardı
bozuk düzen cambazının giz oyununda
istesek de aşklar bir gün yaşardı

bir yanımızı eskilere götüren yolculuklar
diğer yanımızı kavuşan aynalara atıyordu
varlığını uzatıp durma bakışlarıma
çiçekler eğilip öpse bile bu son kırmızı
sürecek aşkımızı son baharlara

yakın bir hissi şekillendirme rüyasında
daha zorlu bir yolculuktu sana ulaşmak
kıstığında batardı kirpiklerin biraz
bulutların beyazıyla geçişini kucaklarken içimden
ardına düşen yağmurlar karışırdı
peltek gerçekler yağardı gündüzlerime

bazen bir açmazın yatağında uyuduğum oluyor
dönen daireler gibi koşulsuz mutluluklar yok
varlar ve yoklar arasında
doluştukça acılar boş bir yaraya
eksik kalsan da sarılabiliyor sun tanrıya

bozar boyar koyarsın
yine değişmez
anın anısıdır kalanlar o gün
büyüyen ağaçlar korkunç gölgelerini giyerler
buruk olur mevsimlerin ilk hali
kanasa da içimiz böyle
umutludur şiirlerin hayali.