0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
502
Okunma
ne kadar içine kapanırsan kapan bir ev
karanlığın içinde yoksan
yok olarak dolaşırsın
içini gülümset şakacı bulutlara
kim bilir bir gün belki
güzel günlere uyanırsın
olacak olmayacak anlamsızlığının devamı
anlayabilmek olsa da zamanı
gösterir hissedilenin farkını
tarafını seçmek için rastgele iki ayıraç
azarlanarak aşağı itilen şaklaban
mumyalanmış kelebekler gibi gülümsedi
canı olanın var olduğunu anlamak ne zor
silkelerken pencereden nevresimleri
ağzımı bir kuyuda buldum açık
göğe seslenip bana geri dönsün istedim
niçin sesimi duyuramıyorum aklıma
sensiz kaldığım için olmasın dedim.
