Eohippus

tabiî seleksiyon meselesi gerçek olsaydı
var olmazdık
mütalâa evvelim.
usçuğum,
tenekeden bıçaklarla ayırmışlar insanı
suçum yok benim.

denize indirilen gemilerin egzoz ustasıyım
sadece gözyaşlarımda birikmez acım
bir ayağım mutlaka kısa
bir elim kesik,
sevinçli hikayeler biriktiriyorum
bir avuçta toplanan çekirdek içi
nasıl da bulaşıyor şu hüzün dedikleri
boşlukta saman nezlesi


Mesohippus

kim bilir, bilebilir
kavak ağaçlarını kesmeye lüzum dahi yoktu
şişe içinde büyürdü kadınlar
maymundan geldiğine inanırdık kahramanların
paleontologlar daha süslü söylerlerdi
beş milyonda bir doğardı beş tırnaklı atlar

şimdi bir kelime
yedi kat çıkmadan yenmiyor da içi
acı; bir boka yaradığından olmasa gerek hep atıl
şahsi mecmuaların gözlerine ilişiyor kendisi

beş kuvvetinde çekenler vardı
tek isimle miras kaldı geçmişten


Merychippus

ilişir mi
iki kere iki dört ettiği gibi
yetişir mi ölüm tahsilatı

yarısı içerde yarısı dışarda
durmadan genişliyor kapakçıklar
bir çekiç, dudaklarıma sürünen dudaklarda
ya gerçek olsaydı bu dünya?
ya gerçekten öpseydim hayatı
bu kadar kısa sürer miydi?

bir aminoasit
bir su
bir de ekmek derdimiz



Pliohippus

benim suçum yok!
rica ederim bir kez düşünün
kolay değil elbette insanları sevmek
uzaktan akrabasını düşünüyorsam
bir kara kediyi severken
bu kadar ceset
bu kadar sıvı
gaz
bir yerden koynuna alıp saklamalı toprak
artık var ettiği gibi
çocuk ya da yaşlı

ani ataklarla sedyeden fışkıran kan gibi
soğuk dişlerini geçirmesine izin verin
metal olmayan her şeyi

hiçbir mutasyon bu kadar etkin kılınmamıştı

fosilim böceklere afiyet
geride kabaca pozitif
beynimdeki döller küflendi
müsaade Adem
-tek bir nefis