Ölüm geldiği gibi götürür...zıttının verdiği her şeyi. ..
Selamlar...

ceren / vurdu beni bu şiir.

Ölüm kül bulutudur Ceren
Öyle anlamazsın baktığında
Betonlar
Ve kar sesleri dışarda
Kapı aralıklarında yarım kalır gözlerin
Önce balkondaki çiçekleri vurur
Ölüm.
Sonra çorbaların tadı değişir
Zeytinyağlı semiz otunun tarifi
Takvim yapraklarının arkasında kalır.

Sahibinin ardından boyunlarını büküp yapraklarını solduran çiçekler mi
Balkon diplerinde sahibinin atacağı bir parça ekmeği bekleyen kediler mi
Nanesi eksik çorbalar ,yağsız salatalar
Ve koparılmayan takvim yaprakları mı

Öyle sinsiz gelir ki Azrail yürek aralığından içeri
Sözler betona keser,beyaza bürünür pencereler…o gelince






II.



Şubat gelince ortancaların üstünü ört Ceren.
Ne olur ne olmaz
Ben de yedi kat giydirdim gözyaşımı.
Bir anımızın üstüne düşer diye
Sevdiğimiz şarkının olmadık yerinde...
Kış mezarlarına
Kuşluklarda donmuş karanfil yaprağına
Alır kor kendini sıcacık diye.
İçimize...



Kestaneyi çok severdi oysa,
Ortancalar üşümezdi mutlak
Yüreği buza keserken
Mezarlarında sus pus olurdu çiçekler




III.



Herkesin bir yol kenarı vardır Ceren.
İkindi vakti sarmaşık gölgesinde
Oturup annesini beklediği...
Çünkü paramparça eder hayat
Yıllarca sakladığın o umudu.
Tutunduğun her şeyin düşmanıdır hayat
Gel gör ki insan yine de
Sımsıkı tutunur
Hayatın kendisine bile.



Yol kenarlarında liseli kızının okuldan dönmesini bekleyen telaşlı bir hal
Hayata olan güveni noksan kalmış bir insan
Ama inadına yine hayata tutunan yüce varlık



IV.



Gitmeden önce şu üzüm reçelinden ye Ceren
Sabahları seni ısıtsın diye sıcacık elleriyle
Bunu annen yapmış.
Bilir ki gitmelerden korkmazsın sen
Ayak seslerin gökyüzünde rengarenk uçurtmalar...
Ben bir çocuk gibi kendi yol kenarımda.
Ceren...


Gurbet zor olur,her şeyi bulup yiyemezsin.
Ne varsa doğal,anne eli değen yenmeli
Şefkati sarıp sarmalamalı çocukluğu
Sımsıcak olmalı yüreği
Yol kenarında beklerken umudu




V.



Ölüm kül bulutudur Ceren
Öyle anlamazsın baktığında
Yastıklarda mis gibi kokan
Saç telini bulunca annenin...
Önce bıraktığı kokularla vurur
Ölüm.



Dile kolay gelse de ölüm
Zordur esasında ölmek
Hele de en sevilenlerden gitmek
Hatıraları geride bırakıp gitmek
Kokusunu yorganına bırakıp da gitmek
Çok ama çok zor
Kalan için

Herkesin gece yastığının içini dolduran öyküleri vardır
dökülen gözyaşlarını kucaklayan




Teşekkürler şair
ayna şiir için

Zira herkes dizelerinizde kendisine bakıyor





Saygıyla