/Ya Rab bu kan kokusu, bu sessiz çığlık nedir
Ayrılığın azabı kaç mevsim kaç senedir
Eğilemez mi gönül bükülemez mi kader
Törenin gazabıyla kaç hayat oldu heder/



I
Adamın serzenişi…

Ey sevgili aşk susmak, kalp ölmek midir böyle
Bu kadar solgun, bezgin değildi bakışların
Ey sevgili aşk soğuk, ruh donuk mudur söyle
Kalk topraktan üşürsün susar kan akışların
Duy beni Ya Rab işit hayatın yolu nerde
Çekildi gözlerime acılardan bir perde

Sus gönlüm bir an değil konuşma ilelebet
Nefesim toprak oldu, zikrim göğe sığındı
Kes cezamı Allah’ım tutukluyum müebbet
Vaktin ağır külfeti üzerime yığındı
Bile bile işler mi insan böyle günahı
Kim eder ki bir kula bu kadar büyük ahı

Neden yatıyorsun ha neden kanlı bedenin
Yakışmıyor sevgilim sana bu beyaz kefen
Bak, yine yalnızız biz, yok bir dua edenin
Hilâl gökte kayboldu, aydınlanmıyor gecen
Oysaki kördüğümü inanmıştık çözmeye
İlmek ilmek acıyı ant içmiştik ezmeye

Sarıl sevgilim sarıl, kaybolayım sar beni
Müjganın bir ok gibi saplansın yüreğime
Keman yayıydı ebru, artık susturdu teni
Yıldız ol düş geceme, tutun yâr dileğime
Ki sensin gülizârım al güller haram bana
Derbeder Mecnun gibi geliyorum yâr sana…





II

Vakt-i vuslat

Elinde sivri bıçak dönüp ağabey eve
Öptü baba elini, gururluydu, mutluydu
Kardeşinin yüreği dönmüştü kor aleve
Namus bekçisi baba ne kadar da kutluydu
Değişmezdi bu gaflet yıkanmış beyinlerde
Taptı ölümü gafil, töresel ayinlerde


Kapıyı açar açmaz görünce sevdiğini
Yığıldı yere adam, düğümlendi boğazı
Bile bile toprağa verince sevdiğini
Kadere isyan etti nasıl olurdu razı
Bir hayli geçti artık bunu düşünmek için
Ailesine nefret duymuştu için için


Şakaklarında soğuk esiyorken fırtına
Yaşamak ihanetti, nefsine, nefesine
Vakt-i vuslat gelmişti ediyordu iltica
Kapılmıştı bir kere ahiret hevesine
Çünkü tek yerdi cennet gözyaşları akmayan
Cinayeti kutsayıp sevene hor bakmayan


Sedasızca can veren pervaneler misali
Sevdanın azabını bırakıp yeryüzünde
Zehri içip bekledi adam aşka visali
Ve acı bir tebessüm şekillendi yüzünde
Kıyamet gelmiş miydi ne zaman üflendi Sur?
Sevmek miydi tek günah, yaşamakta tek kusur…





/ Aşk yolunda ağladı hilâl göğün koynunda
Sanki bir urgan vardı mutluluğun boynunda
Vakt-i ölüm gelince cellatlar aldı canı
Aşk yolunda bu matem sardı bütün cihanı/




Seda YÜKLER