Ölümün yazdığı her cümleydi hayat.
Yaşandı.
Hazırladığın vedalar kadar yok oluşun,
Ve bir o kadar her güne yenilişin.
Boğazda düğümlenen herşeydi hayat.
Kalandı.


Kelebek misali yaşadım mutluluğu
Ölümdü sonu.
Kurduğum hayallere mahkum,
Giydiğim her maskeden alacaklıydım bir yarın.
Şimdilerde olmadığım her bugündeyim.
Etrafım yabancı.
Ben kendime uzak.
Saatler yorgun geçmekten.
Zaman ağlıyor bugün bizim için.


Gerçeklerin masal,
Masalların aşk olduğu bir kentti yalan.
Ve biz hiçbir zaman olamadık.
Yada var mıydık kirlenmişliğimizle bir beyaz.
Mutluluktu armağan
Bizde olmayan bir duaydı başkasına kalan.


Aşk bir kırıntıydı oysa,
Bitmeye mahkumdu.
Geçmişle gelecek arasında
Bugüne atılan bir çizikti hayat.
Keskin zaferlerde saklıydı her yenilgim.
Ve paslanmaya yüz tutmuş,
Her hatıra kadar gözlerimde "Veda"
Santim santim eksildim.


Anımsamak zor.
Saatler üzerine yürür her saat.
Faili kadardı galibi.
Yoktu kimsesi.
Ucu koparılmış bir uçurtma misali,
Veda ettiğim bir gelecekti benimkisi.


Aşktı ilk hali.
Biriktirdiğim her anımdı sana.
Ne veda edebildim kendime.
Ne veda demek yakıştı sana
Zamandı kalanı.
Ne bulmuştum sanki kendimi hayatta.
Nede olabildim kalbinde beyaz bir sayfa.
Sessiz olurdu gidişler,
Sensizlikti benimkisi..


Arafta kalmış bir vedaydı hayat.
Uyandığın günlerdi en gerçeği.
Ölümdü sadık olan.
Seni bekleyendi orda acımasız.
Soğuktu herşey.


Vasiyet ettiğim gülüşlerde hayatı izlemek.
Ve çok geç avuntularıyla avunmak.
Veya edememek hiçbir zaman;
Kızına bir kaç şiir armağan.
Elzemsiz yaşamak içi boşluğunu.
Vazçgeçilen olmak.
Sonrada hiç olmamak.
Hayallerini bir başkasına teslim etmek.
Ardına bakarak yürümek.
Mutluluğu fotoğraflarda izlemek.
Sonrasız her güne merhaba derken,
Kendine el’veda demek.


Yolun açık olsun,
Kaybettiğim her yolum.
Saçlarınla güzeldi hayat.
Armağan ettim;
Kalbini başka bir kalbe...


Zaman ;
Bir yaraydı sadece kanayan.
Elveda..