YORGUN KUŞLARIN GÖÇ YOLLARI

Sesime yüklenen şu rüzgarlar niye hep şu hoyrat denizlere taşıdı?
yüreğimin tam ortasından kanatlandı sabahları şu geveze martılar
halatı atan beyaz yelkenli dinlenecek iskele kıyısında babaya dolandı
çımariva konumunda hepsi şimdi dizilirken sanki beni selamladı



Yaşamın uzun sanılan göç yolları galiba rüzgarlı denizler aslında
bazen yolculuklar yorunca bırakacaktı okyanusun en ortasına
dengesi bozulan kuşlar gibi ezberlediği yerler yok olduğunda
kanat çırptığımız yaşamda soluklanacak adalar kaybolduğunda



Dümen yelpazesi izleyecek zamanı mıknatısın o pusulasında
bembeyaz dakronlar şişerken ilerleyecek rüzgarlar istikametinde
sahildeki babaya dolanan o halatın çıması kurtulurken dibinde
huzurlu bir el tutacak elini saçlarını uçuşturan denizin tuzlu neminde


YORGUN KUŞLARIN İSTİKAMETİ
DİNLENECEKLERİ O ADA
İNATLA ARIYORLARDI
HAVADA DAİRELER ÇİZERKEN HALA









saliha hanım
yine kayıp sayfalarım işte
şiir kıyısından akan yaşam ile