Bak! Ne halde yüreğin sanki karanlık çökmüş
Hayat ayakucuna hep gözyaşları dökmüş
Yıllar yılı ardından gitmişsin kaderinin
Bir gün dönüp bakmamış merhametle kederin



Vakit yaklaştı mı ha? Haydi saçına gül tak
Üzülme, ağlama hiç gülizar olmuşsun bak!




Bak! Gökkuşağı çıktı zemherinin ardından
Pembe umutlar geçsin geceleri yadından
Düşünme geleceği, pişmanlığa sarılma
Takılıp geçmişine anılara darılma


Nedamet zincirini inanç ateşiyle yak
Yaprak dökümü hazan, hüzünle dolmuşsun bak!





Bak! Takvimden silindi bugünün yarını yok
Hayal meyal sergüzeşt, fırlar yayından bir ok
Yüzündeki çizgiler ele verirken derdi
Yaşam yolu vefayı yazık yerlere serdi



Sil artık gözyaşını ağlamak sana yasak
Bülbülü bekleyen gül misali solmuşsun bak!





Bak! Canhıraş vaveylan yalpalıyor duvarda
Yaşıyor insanoğlu bambaşka bir kulvarda
Irak mı düştü kalpler, üşüyorsun, yalnızsın
Gecenin kucağında aynalarda ıssızsın



Nihayet değil asla başlangıçtır bu firak
İlelebet yürekte sevdayla kalmışsın bak!





Bak! Arşınlıyor ömür semayı köşe bucak
Devriliyor bir çınar, eriyor kalpte ocak
Düşün ki ölüm denen Bir’le yapılan visâl
Bir varmış bir yokmuşsun, yaşam uzunca masal



Gönlünün mabedine katre-i aşk gibi ak
Ahirete duayla, huzurla gelmişsin, bak!









Seda YÜKLER