kayda değer mesafeler katetmedik biz
kalbe değer yalnızlıklar şehrinde

esiri olduğum cümleler yankısıyla
isyan bağrını dikiyor bir gülün yanaklarına
ve aşk
ağlayan aşıklar ülkesi
kaybolmuşlar yetimhanesi buralarda

güller siyah
günler karanlık korkuyor hala

şimdi dilde iki kelimelik bir özlemiz
sen ve ben
bir zincirde prangalanmış iki esir
iki seyyah kör kalplerde
baka baka göremediğimiz yüzlerimizle
ve aramızda bitmeyen bir adımlık mesafemizle
iki aptal aşık
ve iki ahmak çizgiydik
satır sonu çekilen dilimizle

ağlarken anlıyor insan değil mi
köstebeğin aşkıymış dilsiz prensese
biz eski bir masala mahkum iki ayrı dönence
sahi
sahi biz hep yanlış levhalarda aradık değil mi adımızın yankısını
yoksa bir avuç yeryüzünde kör olmak yalnız ölümün hüneriydi galiba

sensiz saatler başlayalı
duvarları karalıyorum hiç bilmediğim dillerde
bir aynanın buğusunda
admın altına çiziyorum gözlerini
gem vuramadığım yanım ağlarken
bırakıp gittiğin yanım susuyor
mutlu musun söylesene
adın yansın kıyamete kadar
gök kapansın yüzüne
düşmesin yağmur çatlayan tenine
tutmasın elinden düştüğünde yerlere
tutmasın hiç bir melek güler bir yüz ile
yan sende çırası ahım olan dertler ile

sigarayı üç paket içer oldum
acı çeker oldum bilmezsin
kibritim her tutuşmada yangınlara atarken yüreğimi
odama gömdüm hayalini
bazen izmarit dolu kül tablasında
bazen başımı koyduğum yastığın altında
ama hep gözyaşlarımla
ama hep bitmeyen acılarımla

haydi git şimdi
kokun göçmen kuşlara emanet olsun

sende git
isyan etsin kaldırımlar
ayak seslerin duyulmaz olana kadar
sokaklar taş kesilsin
güldürmesin rol kesen çocukları
ve kızlarımız oğullarımız
yalnız uçurtmalarla oynasınlar
en güzel düşümüzün sen kokan saatlerinde
sende çek git varsın olsun
varsın canın sağolsun
hiç sevmemiş
hiç sevilmemiş gibi
ve
hiç görülmemiş düşten
ansızın uyanmış gibi
git öldüğün yüreğimden
çek git şimdi