Zamana tuttuğum kırık bir aynanın şavkında, dönüp durdun senelerce...

Işıksız karanlıklarıma ağıt oldun.

Uzun iç geçirişlerime yangı ,yangılarıma nedendin ,
bilmedin...

Yüreğimdeki her kıvılcıma parmak bastırdım ben ,
her düşüşünde aklıma kor kor tazelendin...

Unutmamak için her gece yeniden yaktım seni ,
yeniden yeniden...

Saklı tuttuğum bendeki seni sabahın ayazıyla sevdim...

Küllerini rüzgâra verirken söz istedim gece için ,
seni bana doğru savursun diye....

Sebebsizliklerimin sebebi oldun yıllarca ,
soluksuzluklarımın soluğu....

Deliliğine vurdurup attığım her kahkahanın sesiydin aslında ,
her tebessümün gölgesindeki burukluk...

Sonuçsa birtanem canım benim ,
geçmiş, şimdi ve gelecekle ben başbaşayken ,
mühür vurulmuş düşlerimin anahtarı varlığın yok ,
dokunulası duygularımın yalnızlığıysa çok.....