Avuçlarıma bırakıp gittiğin yokluğunun ,
şifası yok...
Dibine kadar batıp çıkacağım işte ,
çaresi yok...

Ah eylül ! nasıl da benziyor güneşinin sıcaklığı ,
dudağımdaki tebessümün sahteliğine ,
sıcacık belki ilk bakışta ama ,
yazık ki ısıtası yok...

Böyle de yaşanmaz ki demiyorum ,
bal gibi yaşanıyor çünki...
Sarsıla savrula devrile döküle ,
götürüyor insan bişeyleri de ,
hergece şu boğazıma, yumruk olup oturmayıversen...

Eğrisi doğrusu yok bu yokluğun ,
yaşamımın ortasında direk misali ,
tüm yaşanmışlıklarım ,yaşayacaklarım ,
bu yokluğun etrafından dolanarak bitiyor ve başlıyor...
Ortada olan sen ve senin yokluğuna duyduğum ,
özlem, keder, acı, hınç,
sen nedersen de işte !

Sitem de değil ha bu satırlar ,
bir gün okursan şayet .
Yüreğim biraz sesli düşünmüş üzerine alınma ,
satırlara da koymasam bu yokluğu ,
sanıyorum taşıp döküleceksin avuçlarımdan...

Seviyorum be adam ! sensizliğini ,
bu yokluğun yoksunluğunu hoyratça paylaştığım ,
satırları...

Ve ardından döktüğüm temmuz sıcağı gözyaşlarımı...