Yorgun düşlerimi alıp gitmek gerek belki senden ,
hikayesi hiç başlamamış bir hikayenin içinden çıkıp,
gitmek lazım biliyorum ,
ama gidemiyorum dinlendiğim bu yürekten.
Nasıl huzurlu nasıl dingin, sessizliğini sevdiğim sen !
ne güzel ağırlıyorsun yüreğinde beni.
Hiç dokunmadan görmeden sevmeyi ,
aynı yıldızlara farklı yerlerden bakarken,sende atmayı sevdim sanırım ben.
Kalkıp gitmek lazımken ,sürekli işgaldeyim yüreğini mazur gör.
Gecenin siyahını sevdim gözlerinde ,kadifemsi bakışa dolan huzuru.
Sonra konuşmadan seslenişini sevdim sanırım ,düşlerinden gönderdiğin papatyaları,
yada uzun uzun susarken seslenmelerini yüreğime ılık ılık.
Yüreğinde atan beni alıp gitmek gerek deyip deyip oturmak bu nasıl şey ?
Dokunmadan dokunmak sana ve hissetmek çok uzaklardan,
nasıl şey farklı iklimlerin tek mevsimi olabilmek.
Yorgun düşlerimi dinlendiren can ,
Bense gidemeyip kalan......