Sus! Yalan tohumları dökülüyor salyandan
Tüm renkler eksiliyor kararttığın dünyandan
Toprağın ak yüzünü kirletmeye hakkın yok
Acizin yetim gönlü sahte gösterişe tok
Bırak can çekişmeler çorak gönlünde kalsın
Cihan-ı alem duysun s e n insanlığa lâlsın

Hey gidi hoyrat zaman öfkeni akrebe k u s
Zehri gezerken kanda inleyip bağırma s u s!



Sus! Yetmedi mi cefan, kaç mevsim, kaç yıl geçti
Cesede dönen ruhun enkaz olmayı seçti
Güneş doğmadı gökte, dolunay kan ağlıyor
Şimal yıldızı kayıp, feryat kalbi dağlıyor
Mazinin dar çığlığı tutundu kulağıma
Anılar istifinden g a m takıldı ağıma

Geç ayna karşısına, var olduğun güne k ü s!
Yas tutup da ağlama, gözyaşına yazık s u s!



Sus! Lügatında ölüm, harflerinde isyan var
Unutma ikimize bundan böyle dünya dar
Cephanen tükeniyor, son mermiyi boşa sık
Ördüğün duvarları aniden başına yık
Hayatın namlusuna astım güzel günleri
Haydi çek öldürelim, imitasyon dünleri

Çıkarma başını hiç, kendi kabuğuna p u s
Mertliğe çamur atma, sıçratma pisliği s u s



Sus! Hep boşa konuştun, dinleyip sağır oldum
Uzuvlarım köreldi, her gece gamla doldum
Gözlerime mil çektim, gönül gözümü yaktım
Çağladı gözyaşlarım, keder suyuna aktım
Yüzleşme anı geldi katre- i matem bitti
İçimdeki sancılar birden kanımdan gitti

Ateşkes deme bana, bitmeyecek bu h u s u s!
Kördüğüm acılarla beni bana bırak s u s!



Sus! Hangi sözcük kaldı dilinde küflenmeyen
Kıyamet çok yakında, bir Sur var üflenmeyen
Yalan vebası salgın, ölü yüreğin kanser
Ruhundaki cenini kırmızı toprağa ser
Her sabah karanlığı içerken yudum yudum
Meğer ab-ı ölümmüş, günden güne kurudum

Ne yürek dinler seni, sanma ki affeder u s
Sol yanım durmadıkça sen bir h i ç s i n haydi sus!!!


Seda YÜKLER
Mart çığlığı...